หลังคา
          สิ่งที่ควรคำนึงถึงในเรื่องของหลังคา คือ “อากาศกิน” เนื่องจากเป็นองค์ประกอบที่อยู่สูงไกลตา ความรู้สึกเมื่อเห็นส่วนของหลังคาอาจทำให้รู้สึกว่าเล็กกว่าความเป็นจริงเสมือนหายไปในอากาศ เพราะฉะนั้นการออกแบบต้องไม่ให้อากาศกิน (เผื่อระยะหรือขนาดในการออกแบบ) เมื่อสร้างขึ้นมา มองจากข้างล่างขึ้นไปก็จะเกิดสัดส่วนของอาคารพอเหมาะพองาม

          การออกแบบไม่ให้เกิดภาวะอากาศกินนั้น สล่ามินจะออกแบบให้ความยาวของอกไก่ยื่นพ้นหน้าจั่วออกมา ๑.๑๐ เมตร และให้รับกับคานหัวเสาหรืออะเสให้ยื่นออกมา ๐.๙๐ เมตร เพิ่มมิติการมองจากมุมคนมองไม่ให้เกิดภาวะอากาศกิน

ช่อฟ้า
          เนื่องจากอยู่บนสุดของหลังคา ทำให้เมื่อมองจากพื้นล่างจะมีขนาดเล็กกว่าความเป็นจริงหรือถูกอากาศกิน จึงควรสร้างให้มีขนาดใหญ่ ขนาดจากฐานถึงปลายปากประมาณ ๒ เมตร ความหนาด้านหน้า ๑๑ นิ้ว ความหนาด้านข้าง ๑๖ นิ้ว แบ่งเป็นสองส่วน ส่วนฐานถึงปาก ๑ เมตร ส่วนปากถึงหงอนสูงสุด ๑ เมตร ความเอียงจากฐานไปปลายหงอน ๖๐ องศา เมื่อแกะสลักเรียบร้อย เจาะด้านหลังเพื่อสวมเข้ากับครอบหลังคาพอดี โดยไม่เห็นปูนที่นำ ไปพอกหลังคา ก่อให้เกิดทั้งความแข็งแรงและความสวยงาม

หางป้านลม

ฐานวิหาร

นาคเป็น
          คอไม่ใหญ่ ปากไม่เต่ย (ไม่ห้อยลง) ตัวไม่ดิ้นเกิน