logo
asset
asset
สล่าพ่อหลวงหว่าง
เมื่อเป็นเด็กได้บวชเณร บวชเรียนอยู่วัดดอนปิ่นได้ ๖ พรรษา หลังจากนั้นเป็นทหาร ๒ ปี (พ.ศ. ๒๕๒๖) จนอายุ ๒๒ (พ.ศ. ๒๕๒๘) ออกมารับจ้างเป็นลูกน้องเจ้าหน้าที่โครงการหลวง ที่หมู่บ้านแม่สะป๊อกใต้ ทำหน้าที่ช่วยชาวบ้าน มีโอกาสเห็นโครงการสร้างเรือนไม้ ในพื้นที่โครงการหลวง จึงสนใจและเรียนรู้วัสดุ-งานไม้ จากการศึกษาเรียนรู้ เกิดความรู้สึกชอบ รักในไม้ เพราะไม้มีชีวิต ไม้ดิ้นได้ สื่อความรู้สึกสบาย จึงเริ่มเก็บสะสมไม้ท่อนจากการซื้อจากชาวบ้าน เนื่องจากในพื้นที่หมู่บ้านเป็นชนเผ่ากะเหรี่ยง มีประเพณีในการตัดไม้ การตัดเองจึงเป็นเรื่องผิดกฎประเพณี ส่วนใหญ่ไม้ที่สะสมได้คือไม้สักเคียน (ตะเคียน) เก็บสะสม ๑ ปี จึงยกขนมาไว้ที่สันป่าตองและสร้างเรือนของตนเองขึ้น โดยขอแรงจากชาวบ้านมาช่วยในการปกเสา มุงหลังคา หลังจากนั้นก็สร้างส่วนประกอบอื่น ๆ ด้วยตนเอง โดยใช้ฐานความรู้ขาก “ครูพักลักจำ” ที่เคยเห็นมา แบบแปลนก็เป็นแบบชาวบ้านธรรมดา ซึ่งปัจจุบันเรือนหลังนี้ได้ถูกรื้อเนื่องจากน้ำท่วม และนำไม้จากการรื้อมาสร้างหลังปัจจุบัน ในระหว่างที่สร้างเรือนตนเอง ก็รับจ้างสร้างเรือนต่าง ๆ เป็นลูกน้องของสล่ารุ่ง (พ.ศ.๒๕๓๐) ทำงานที่ดาราเทวีประมาณ ๔-๕ ปี จึงทำให้มีประสบการณ์งานไม้ สามารถนำวัสดุเหลือใช้จากไม้ มาดัดแปลง สร้างเรือนใหม่ และประกอบอาชีพงานรับเหมาต่าง ๆ ในปัจจุบัน
“ยังนำวัสดุไม้มาใช้ในการสร้างเรือน และยังคงใช้เครื่องมือมืออยู่ ผลงานที่ภาคภูมิใจในช่วงการเป็นช่างคือ วิหารไตลื้อ โรงแรมดาราเทวี”